RF w nowych technikach termokoagulacji zmian naczyniowych

© leszekglasner - Fotolia

Zmiany naczyniowe są problemem pojawiającym się u pacjentów w różnym wieku. Najczęściej dotyczą obszarów twarzy, szyi i dekoltu. Charakteryzują się rumieniem, na którego wysycenie mają wpływ takie czynniki zewnętrzne jak skrajne temperatury otoczenia, gwałtowne ich zmiany, stres oraz nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV. Pojawiają się również teleangiektazje – poszerzone drobne naczynia włosowate, potocznie zwane pajączkami, leżące bezpośrednio pod skórą i prześwitujące przez nią barwą czerwoną (unaczynienie tętnicze) lub niebieskawą (unaczynienie żylne). Zmiany te w stadium zaawansowanym mogą być przyczyną powstania zapalnych grudek i krostek trądziku różowatego (acne rosacea). Czynniki wewnętrzne takie jak zmiany hormonalne (w tym Schemat pracy urządzenia wykorzystującego zjawisko termokoagulacji naczyń krwionośnych. ciąża, menopauza powodująca wahania poziomu estrogenu i progesteronu), zaburzenia pracy tarczycy, przyjmowanie leków hormonalnych (także antykoncepcja) mogą powodować reakcje naczyniowe. Z wiekiem dochodzi do pogrubienia ścian naczyń żyłek postkapilarnych i tętniczek prekapilarnych, zaniku drobnych naczyń krwionośnych. Pacjenci dotknięci tego rodzaju zmianami uskarżają się na nadwrażliwość, suchość, łuszczenie się skóry, uczucie pieczenia i świądu.

Leczenie cery naczyniowej opiera się na stosowaniu dermokosmetyków i leków zawierających składniki czynne o działaniu uszczelniającym, poprawiającym mikrokrążenie, łagodzącym i przeciwzapalnym (takich jak garbniki). Preparaty te zapobiegają powstawaniu i zmniejszają nasilenie zmian, natomiast nie likwidują już istniejących. Poprawę mikrokrążenia i łagodzenie rumienia przynoszą zabiegi kosmetyczne, np. jonoforeza z witaminą C i chlorkiem wapnia. Do najstarszych metod redukcji zmian rumieniowych i rozszerzonych kapilar należy elektrokoagulacja. Wykorzystuje ona ciepło powstałe podczas przepływu prądu wielkiej częstotliwości do skoagulowania (przez ścięcie białka) w świetle naczynia. Obciążona jest ona jednak wieloma skutkami ubocznymi, jak bolesność, odbarwienia, blizny. Do nowocześniejszych metod należy laseroterapia i IPL, wykorzystujące zjawisko wybiórczej fototermolizy hemoglobiny znajdującej się we krwi światła zamykanego naczynia. Korzystne efekty tego zabiegu uzyskiwane są tylko w małych naczyniach o niewielkiej średnicy. Procedura wymaga 4–6 powtórzeń i jest wykluczona licznymi przeciwwskazaniami, takimi jak przyjmowanie leków fotoreaktywnych, zmiany barwnikowe, wysoki fototyp, opalenizna.

Obszarem, na którym równie często jak na twarzy pojawiają się zmiany naczyniowe, są kończyny dolne. Występują tu teleangiektazje, żylaki siateczkowate („pajączki”), gałązkowate, żylaki górnych i bocznych pni żylnych. Stosunkowo niewielkie zmiany stanowiące problem kosmetyczny najczęściej osiągają średnicę od 150 mikronów do 1 mm. Powstają one u 60% kobiet i ok. 30% mężczyzn w wyniku niewydolności żylnej. W celu wykluczenia istotnych zaburzeń naczyniowych wszystkie zabiegi należy poprzedzić wykonaniem USG Doppler. Przy naczyniach o średnicy większej niż 0,3 mm dobre efekty przynosi skleroterapia. Zabieg polega na miejscowym wstrzyknięciu preparatu w celu wywołania odczynu zapalnego ściany naczynia. W miejscu zapalenia powstaje skrzeplina, która z czasem ulega zwłóknieniu, czego następstwem jest zamknięcie światła naczynia (obliteracja). Naczynie to zanika z powodu braku w nim ciśnienia krwi. Z mniejszą skutecznością stosowana jest laserowa ablacja naczyń. Metody te wymagają pozabiegowej terapii uciskowej (noszenia bardzo obcisłej bielizny), stwarzającej duży dyskomfort dla pacjentów.

Reasumując: wszystkie wcześniej stosowane metody wymagały powtórzeń zabiegów i nie dawały zadowalających efektów szczególnie w przypadku zamykania małych naczyń, zarówno na twarzy, jak i na kończynach dolnych. Ponadto do procedur tych jest wiele przeciwwskazań, a pielęgnacja pozabiegowa jest uciążliwa.