Medycyna estetyczna w leczeniu zmian naczyniowych kończyn dolnych

© vbaleha - Fotolia

Medycyna estetyczna zakresem swoich możliwości obejmuje rozszerzone naczynia kończyn dolnych o niewielkim kalibrze. Należą do nich:

• teleangiektazje – zmiany układu naczyniowego polegające na trwałym rozszerzeniu powierzchownych naczyń włosowatych splotu brodawkowego, widoczne przez naskórek. Poszczególne naczynka składają się na delikatną siateczkę dostrzegalną przy dokładnej obserwacji, a im ściślej przylegają do siebie, tym bardziej dają obraz o intensywnym, ujednoliconym zaczerwienieniu, które ustępuje szybko po ucisku (diaskopia). Teleangiektazje można podzielić na dwie grupy: teleangiektazje pierwotne (samoistne) – związane najczęściej z zespołami wrodzonymi, dotyczącymi skóry, jak i narządów wewnętrznych, lub występujące w pewnych okresach życia, np. ciąża (2.–3. trymestr) oraz u osób starszych; przyczynami ogólnoustrojowymi najczęściej są zmiany hormonalne, uszkodzenie wątroby, zaburzenia krążenia, nadciśnienie tętnicze; teleangiektazje wtórne – będące wynikiem działania czynników zewnętrznych (nadmierne ekspozycje na UV, duże wahania temperatury, nieodpowiedni tryb życia, metody leczenia – rentgenoterapia, długotrwałe miejscowe stosowanie sterydów), ogólnoustrojowych lub chorób skóry;
• wenulektazje – poszerzone niewielkie naczynia żylne śródskórne o sinawym zabarwieniu o średnicy >0,4 mm <1 mm, znajdujące się na głębokości do 0,6 mm, będące skutkiem przenoszenia wysokiego ciśnienia krwi żylnej z niewydolnych żył sieciowych, mięśniowych, powierzchownych oraz rzadko z żył głębokich. Ich lokalizacja to uda i golenie, częściej powierzchnie zewnętrzne kończyn. Przyjmują kształt gwiazdy, miotełki lub gałązki. Często dają przykre dolegliwości bólowe o różnych porach dnia.

Przyczyną powstania tego rodzaju zmian są też uwarunkowania genetyczne, nasilające objawy środki antykoncepcyjne, przymus długotrwałego stania, nadwaga, otyłość, palenie papierosów. Defekty mogą niekorzystnie oddziaływać na psychikę pacjenta z uwagi na nieestetyczny wygląd skóry, odczucie ciężkości nóg, szybsze męczenie się.

Zmiany naczyń o większym świetle, żylakowate wymagają interwencji chirurgicznej. Żylaki wymagają zabiegu operacyjnego (stripping, mikroflebektomia), alternatywnie metody usuwania laserowego, wewnątrznaczyniowego (ELVT).

Możliwości terapeutyczne

Profilaktyka opiera się przede wszystkim na eliminacji czynników przyczynowych – redukcji nadwagi, dostosowaniu leczenia farmakologicznego oraz terapii uciskowej (rajstopy przeciwżylakowe) zmniejszającej objawy zastoju żylnego.

Skleroterapia jest zabiegiem polegającym na miejscowym wstrzyknięciu do zmienionej chorobowo żyły leku w celu wywołania odczynu zapalnego naczynia, następnie skrzepliny, która z czasem ulega zwłóknieniu. W efekcie dochodzi do zamknięcia światła naczynia, jego dalsza część znika z powodu braku ciśnienia krwi w tym naczyniu. Metoda zwykle stosowana jest do małych i bardzo małych naczyń krwionośnych. Zabieg jest stosunkowo bezpieczny, o nieznacznej bolesności, wykonywany w warunkach ambulatoryjnych. Przez kilka dni po zabiegu konieczna jest terapia uciskowa.

Przeciwwskazaniami do zabiegu są:

• choroby ogólnoustrojowe (cukrzyca, choroby serca, wątroby, nerek, nowotworowe, tkanki łącznej),
• choroby alergiczne,
• astma oskrzelowa,
• ciąża,
• otyłość,
• stosowanie leków zmniejszających krzepliwość krwi,
• niewydolność naczyń tętniczych kończyn dolnych.

Do rzadko występujących powikłań należą: przebarwienia, matting – wtórne, drobne, liczne teleangiektazje, złogi hemosyderyny, po błędnie pozażylakowym podaniu preparatu – martwica skóry, reakcje alergiczne miejscowe i ogólne, bliznowacenie, stany zapalne żył powierzchniowych.