Laserowe usuwanie przebarwień

Jak powstają przebarwienia i jakie są ich przyczyny?

Melanina (barwnik skóry) powstaje w wyspecjalizowanych komórkach – melanocytach. Komórki te znajdują się w naskórku. Melanocytów jest mniej więcej tyle samo u wszystkich ras ludzi, a różne kolory skóry to wynik aktywności tych komórek, nie ich ilości. Tworzenie melaniny jest uzależnione od wielu różnych czynników. Należą do nich np.:

• promienie ultrafioletowe (jedna z głównych przyczyn powstawania przebarwień)
• hormony (estrogeny, hormony tarczycy)
• metale (miedź, żelazo, złoto, srebro)
• ciąża.

Proces tworzenia barwnika przebiega w dwóch etapach:

1. Pod wpływem enzymu tyrozynazy z aminokwasu tyrozyny powstaje DOPA (3,4-dihydroksyfenyloalanina), następnie DOPA-chinon, z którego po licznych reakcjach chemicznych powstaje właściwy barwnik – melanina.
2. Melanina magazynowana jest w melanosomach. Melanosomy to wyspecjalizowane organelle komórkowe, które transportowane są przez wypustki melanocytów w otoczeniu komórek naskórka – keratynocytów. Typowy melanocyt ma kilka wypustek, w których znajduje się zmienna liczba melanosomów.

Wystąpienie niejednorodnego zabarwienia skóry to wynik:

• nadmiernej liczby melanocytów w naskórku
• nadprodukcji melaniny przy prawidłowej liczbie komórek barwnikowych.

Podział przebarwień

Przebarwienia dzielimy na:

• naskórkowe (kumulacja melaniny w naskórku)
• skórne (kumulacja melaniny w skórze właściwej)
• mieszane (skórno-naskórkowe). Ustalenie głębokości przebarwień umożliwia badanie skóry za pomocą lampy Wooda (naskórkowe zarysowują się z większym kontrastem niż skórne).

Przebarwienia możemy również podzielić na:

• nabyte (będące wynikiem oddziaływań czynników środowiskowych)
• wrodzone (uwarunkowane genetycznie, czyli związane z mutacjami w genach kodujących białka, które biorą udział w procesie melanogenezy).

Najczęściej spotykane przebarwienia to:

Piegi (ephelides) – plamki o średnicy mniejszej niż 0,5 cm. Powstają w okolicach skóry najbardziej narażonej na działanie promieni UV. Często występują u rudowłosych osób z jasną karnacją skóry, co wskazuje na ich genetyczne podłoże. Część piegów jest widoczna nawet bez ekspozycji na promienie słoneczne, część ciemnieje pod wpływem promieni UV. W przypadku piegów melanocyty w warstwie podstawnej naskórka nadmiernie się rozrastają, ale ich liczba nie zmienia się.

Plamy soczewicowate (lentigines) – plamy o średnicy 0,5–1 cm. Są one wynikiem nie tylko zwiększania się liczby melanocytów w warstwie podstawnej naskórka, ale także występowania w skórze właściwej chromatoforów wypełnionych barwnikiem. Pojawiają się głównie na twarzy, szyi i przedramionach. Wyróżniamy dwa rodzaje plam soczewicowatych: posłoneczne (zwane również starczymi) i potrądzikowe.