Polinukleotydy w biorewitalizacji skóry

Biorewitalizacja jest zabiegiem przeznaczonym na obszary skóry najbardziej eksponowane, tj. twarz, szyję, dekolt oraz dłonie – jako te, które w największym stopniu zdradzają oznaki upływającego czasu. Zabieg nie tylko sprzyja poprawie wyglądu skóry, ale wpływa na jej jakość przez polepszenie cech fizjologicznych. Umożliwia szybszą odbudowę skóry po peelingu, miniliftingu, liftingu, przedłuża efekty działania wypełniaczy i innych technik, np. laseroterapii, abrazji. Efektywność zastosowanego preparatu jest podstawową jego cechą. W nowoczesnych zabiegach preferowane są składniki stymulujące komórki macierzyste do podziału i wzmożonej aktywności metabolicznej, tak aby mogły odbudować w skórze jej utracone składniki autogenne. Substancje te są dużo lepiej tolerowane niż heterogenne, sztucznie dostarczane z zewnątrz, zapewniają równowagę fizjologiczną, nie powodując ryzyka przedawkowania któregoś z komponentów. Wyniki wieloletnich prób i licznych doświadczeń klinicznych wykazały, że zastosowanie polinukleotydów do biorewitalizacji oraz korekcji głębokich blizn i rozstępów daje oczekiwane efekty. W początkowym stadium badań stosowano polidezoksyrybonukleotydy pozyskiwane z łożyska ludzkiego (placenta humanum). Z tamtego okresu pochodzą preparaty o nazwie Placentex. Obecnie podstawowy czynnik aktywny – polinukleotyd – otrzymywany jest z jadalnej ryby, gamety pstrąga, co jest dowodem bezpieczeństwa zastosowania substancji. Technika ekstrakcji, jaką produkt jest otrzymywany, gwarantująca sterylność, zapewnia tym samym wysoką jakość preparatu. Najnowsza formuła składa się z makrocząsteczek polinukleotydów o wysokim stężeniu, których właściwości biochemiczne powodują, że jest wysoce wiskoelastyczny i ma zdolność przestrzennego przyłączania dużej ilości cząsteczek wody, zwiększając nawilżenie tkankowe. Polinukleotydy dają także efekt wzrostu liczby i aktywności fibroblastów, najważniejszych komórek odpowiedzialnych za systematyczną odbudowę wielu składników skóry. Taka aktywność umożliwia tkankom uzupełnienie podstawowych składników i zachowanie fizjologicznej funkcjonalności. Polinukleotydy pełnią też ważną funkcję w zwalczaniu wolnych rodników. W trakcie degradacji ich makrocząsteczek przez enzymy obecne w środowisku pozakomórkowym następuje uwalnianie metabolitów, które zwiększają ochronny wpływ na fibroblasty. Badania in vitro na fibroblastach poddanych promieniowaniu ultrafioletowemu typu B dokumentują, że polinukleotydy wywołują efekt ochronny w komórkach poddanych temu promieniowaniu. Doświadczenia przeprowadzone na Uniwersytecie w Sienie wykazały ich działanie antyutleniające, co potwierdza fakt, że systematyczne podawanie polinukleotydów wywołuje przedłużone nawilżenie izoosmotyczne macierzy komórkowej oraz efekt przeciwutleniający. Wspomniane rezultaty wpływają na odtworzenie warunków fizjologicznych najodpowiedniejszych do regeneracji i aktywności metabolicznej fibroblastów. Te z kolei, dzięki optymalizacji swojej aktywności wydzielniczej, mogą przywrócić równowagę macierzy bezpostaciowej (glikoproteinazy, fibronektyna i inne proteiny) oraz włóknistej (włókna siateczkowe kolagenu). Polinukleotydy również hamują foto- i chronostarzenie, skutecznie zabezpieczają skórę przed ekspozycją na słońce. Są również podawane w celu przygotowania tkanek do zabiegów wypełniających w celu polepszenia i przedłużenia efektu uelastycznienia. Naturalnie są one obecne w organizmie człowieka, a pochodzące z preparatu są całkowicie wchłanialne.

Z materiałów dr. Maurizia Cavalliniego
udostępnionych przez Fenice